Wilde Knoflook

In het voorjaar zijn er plekken in het bos die sterk naar knoflook geuren. Daar groeit de wilde knoflook, soms in grote families, want als hij eenmaal ergens inheems is geworden, houdt hij ervan zich uitbundig te verspreiden.

Een kruidenkwark met veel wilde knoflook is een van de lekkerste lentebelevenissen en is ook nog eens heel gezond. Het helpt niet alleen de spijsvertering, maar voorkomt ook aderverkalking en verlaagt de bloeddruk en kan zo zelfs hartaanvallen en beroertes voorkomen. Daarmee is wilde knoflook het zuiverste rantsoen tegen de meeste ziekten.

Beschrijving van de plant

Wilde knoflook geeft de voorkeur aan schaduwrijke loofbossen en humusrijke plaatsen. Hij wordt vaak aangetroffen in oeverbossen in de buurt van rivieren. Het is een overblijvende plant die jaar na jaar weer opkomt.

Aanvankelijk groeien de bladeren van de berenknoflook in het voorjaar, vanaf ongeveer maart. In het begin zijn ze zeer klein. In de loop van een paar dagen groeien de bladeren en worden ze gemiddeld 25 cm lang. Het zijn de bladeren die worden geoogst, bij voorkeur vóór de bloei, want dan zijn ze mals en smakelijk.

Later in het voorjaar groeien uit de bladrozet één of meer stengels, die de witte, luchtige wilde knoflookbloem dragen. De wilde knoflookbloemen zijn rijkbloeiende pseudo-schermen en de afzonderlijke bloemen lijken op kleine sterretjes.

Kenmerken

Wetenschappelijke naam
Allium ursinum.

Plantenfamilie
Alliaceae.

Andere namen
Ramsons, bokrammen, breedbladige knoflook, bosknoflook, berenpruim, berenknoflook.

Gebruikte plantendelen
Blad.

Ingrediënten
Allicine, vitamine C, etherische olie: vinylsulfide, mercaptan, minerale zouten, ijzer, slijmstof, suiker.

Oogstperiode
April en mei.

Medicinale eigenschappen

Voornaamste toepassingen: Arteriosclerose en lentekuur.

Door zijn lookachtige stoffen heeft wilde knoflook een gelijkaardige werking als knoflook. Het reinigt de bloedvaten en gaat zo aderverkalking tegen. Als gevolg daarvan kan wilde knoflook beroertes en hartaanvallen voorkomen. Het helpt tegen de meer alledaagse gevolgen van arteriosclerose, of het nu gaat om hoge bloeddruk, koude voeten of handen, slechte genezing van de huid door slechte bloedcirculatie, neiging tot hoofdpijn, duizeligheid, sommige geheugenstoornissen, pijn bij het lopen of slechte prestaties.

Berenknoflook heeft ook een versterkende werking op de stofwisseling en de spijsvertering. Het kan ook worden gebruikt tegen voorjaarsmoeheid. Er wordt zelfs gezegd dat het de beren helpt om na hun winterslaap weer op de been te komen en hen nieuwe kracht geeft. De berenknoflook geeft de beren dus kracht.

Helende effecten

• • • • Adstringerend
      • Versterkend
      • Stimuleren
      • Antibioticum
      • Bloedzuiverend
      • Verlaging van het cholesterolgehalte
      • Stimuleert de bloedsomloop
      • Anti-inflammatoire
      • Biliary
      • Diureticum
      • Aspirant
      • Zoetstof
      • Metabolisch stimulerend
        
        

Toepassingsgebieden

• • • • Problemen met de bloedsomloop
      • Arteriosclerose
      • Koorts
      • Geheugenverlies
      • Verlies van eetlust
      • Astma
      • Winderigheid
      • Hoge bloeddruk
      • Hartaanval
      • Bronchitis
      • Diarree
      • Koude handen
      • Koude voeten
      • Hoofdpijn
      • Gebrek aan prestatie
      • Reuma
      • Slechte wondgenezing
      • Huid
      • Indigestie
      • Wormen
        
        

Vormen van bereiding

Berenknoflook kan niet worden gedroogd, want dan gaan de actieve bestanddelen verloren. Daarom is het het beste om het vers te gebruiken. U kunt zo jong mogelijke wilde knoflookbladeren gebruiken, zelfs de knoppen smaken goed. De blaadjes kunnen in veel recepten worden gebruikt en de knopjes kunnen worden ingemaakt als kappertjes of gewoon worden gegeten, bijvoorbeeld in salades.

Thee

Als thee is de berenknoflook niet zo geschikt vanwege het delicate knoflookaroma, maar hij is meer geschikt voor de lentekeuken of de middeleeuwse keuken.

Voedsel

De wilde knoflook in kruidenkwark smaakt bijzonder lekker, omdat hij samen met aardappelen kan worden geserveerd of gewoon als spread op brood kan worden gebruikt. In smalle reepjes gesneden smaakt de wilde knoflook ook heerlijk op de boterham of als garnering van kaasbrood, tomatenbrood, enz. Wilde knoflook wordt ook graag verwerkt in gnocchi, noedels, pasta, spaetzle, quiche, risotto.

Tinctuur

Het kan ook worden gebruikt als tinctuur tegen aderverkalking en indirect tegen hoge bloeddruk. Om zelf een tinctuur van wilde knoflook te maken, giet u dubbelkorrelige of ethylalcohol over wilde knoflookbladeren in een pot met schroefdop totdat alle delen van de plant bedekt zijn en laat u het mengsel 2 tot 6 weken afgesloten staan. Daarna zeven en in een donker flesje gieten. Neem 10-50 druppels van deze tinctuur een tot drie keer per dag. Als de tinctuur te geconcentreerd is, kunt u deze verdunnen met water.

Capsules

Vanwege de gezondheidseffecten van wilde knoflook zijn er kant-en-klare preparaten met wilde knoflook. Met deze preparaten wordt de knoflooksmaak vermeden, omdat veel mensen niet van knoflook houden.

Zo zijn er bijvoorbeeld capsules wilde knoflook, waarvan sommige ook verkrijgbaar zijn als capsules met vers blad, die verse bladkorrels bevatten. De werking van de wilde knoflookcapsules komt ongeveer overeen met de werking van verse berenknoflook. Zij helpen tegen aderverkalking en de secundaire ziekten daarvan.

Behoud

Het is niet zo gemakkelijk om de wilde knoflook te bewaren. De verse bladeren zijn helaas maar één of twee dagen houdbaar, in de koelkast iets langer. Omdat het berenknoflookseizoen kort is, ontstaat al snel de wens om de knoflook te bewaren.

Drogen

Als u de knoflook zelf droogt, wordt hij meestal strogeel en smaakt hij niet erg naar wilde knoflook. Bij professioneel drogen kan de smaak tot op zekere hoogte behouden blijven in goede producten.

Invriezen

U kunt de wilde knoflook relatief goed invriezen. Ingevroren, wilde knoflook smaakt niet zo goed als verse, maar wel veel beter dan gedroogde. Om het in te vriezen, moet je het eerst wassen, dan drogen en in kleine stukjes snijden. Daarna vul je het in kleine portiezakjes of in een ijsblokjesvorm en leg je het in de vriezer. Indien nodig haalt u er een portie uit en ontdooit u het.

Pesto

Pesto van wilde knoflook is een klassieke conserveringswijze. Gepureerde wilde knoflook wordt gemengd met geroosterde pijnboompitten, parmezaanse kaas en olijfolie. In de koelkast is zo'n berenknoflookpesto enkele weken houdbaar.

Lokalisatie

Wilde knoflook komt voor in grote delen van Europa en op sommige plaatsen in Noord-Azië. In Azië wordt hij bijna uitsluitend in de Kaukasus en soms in West-Rusland aangetroffen.

In Europa komt berenknoflook vooral voor ten noorden van de Alpen, op de Balkan en in Zuidoost-Europa, behalve in de Hongaarse laagvlakte. In Engeland en Ierland is berenknoflook algemeen, behalve in Noord-Schotland. In Frankrijk is het bijna overal algemeen. In Italië daarentegen is daslook eerder zeldzaam en in Spanje is hij zeer zeldzaam. In Scandinavië, komt voor in het zuiden van Noorwegen en in een strook in het zuiden van Zweden. In Duitsland is wilde knoflook algemener in het zuiden dan in het noorden. In principe wordt zij het meest aangetroffen in de oeverbossen rond grote rivieren.

Tips voor het verzamelen

Afhankelijk van het gebied ligt de oogsttijd voor wilde knoflook tussen begin maart en begin mei. Aangezien wilde knoflook de laatste jaren steeds populairder is geworden, moet men voorzichtig zijn bij het verzamelen ervan en er rekening mee houden dat de plant zich slechts langzaam verspreidt. In het algemeen moet alleen in grote opstanden worden geoogst en alleen daar waar het is toegestaan. Laat ten minste twee derde van de afzonderlijke bladrozet staan, zodat de plant voldoende bladmassa heeft om het tot het volgende jaar uit te houden.

Dankzij zijn grote populariteit is wilde knoflook in het seizoen steeds vaker vers in de winkels te koop, wat vaak het gevolg is van gerichte teelt. Alvorens de schaarse voorraden in het bos te plunderen en op lange termijn te beschadigen, is het wellicht beter om verse wilde knoflook te kopen.

De identificatie van wilde knoflook is ook zeer belangrijk. De bladeren ruiken duidelijk naar knoflook. Als dit niet het geval is, zijn de bladeren geen berenknoflook.

Teelt tips

Voor de teelt van daslook in uw eigen tuin hebt u een halfschaduwrijke hoek nodig, bij voorkeur onder loofbomen. Berenknoflook houdt van humusrijke, vochtige grond, die zo kalkrijk mogelijk moet zijn. Het is goed om veel rotte bladeren te hebben die van de loofbomen zijn gevallen. Wilde knoflook houdt niet van zuivere zandgrond.

Het is heel goed om de wilde knoflook voldoende ruimte te geven, want als hij zich op zijn gemak voelt, begint hij na een paar jaar krachtig te groeien. Om te voorkomen dat de daslook zich door de hele tuin verspreidt, is een wortelstokbarrière in de grond nuttig, tenzij u wilt dat de daslook zich overal verspreidt.

Als de berenlook zich eenmaal thuis voelt in de tuin, is hij heel gemakkelijk te verzorgen en kunt u er vele jaren plezier van hebben. Ze moeten altijd relatief vochtig worden gehouden, want ze houden er niet van om uit te drogen.

Van bollen

De teelt van wilde knoflook is relatief eenvoudig vanaf de bollen van de wilde knoflook. Net als bij andere bolgewassen worden ze gewoon in de grond gestoken. De punt moet naar boven wijzen en één tot twee centimeter met aarde bedekt zijn. Het is het beste om twee tot vijf bollen in groepjes bij elkaar te zetten. De afzonderlijke groepjes moeten ongeveer dertig centimeter uit elkaar staan.

Van jonge zaailingen

De gemakkelijkste manier om ze te kweken is met behulp van kant-en-klare planten. De planten worden in het vroege voorjaar geplant, bij voorkeur in maart.

Plaats de planten op een afstand van ongeveer dertig centimeter van elkaar. Ze moeten zo diep worden geplant dat de bollen zich ongeveer één à twee centimeter onder het bodemoppervlak bevinden. Na het planten worden de planten krachtig bewaterd. Zorg er daarna voor dat de planten minstens een week lang niet uitdrogen.